En kon geen stap meer verder

Het gebeurde zo’n tien jaar geleden. Na de H. Mis wilde ik de terugweg afkorten en moest langs een bos. Op het eind lag een boerderij die bewaakt werd door een bijtende hond. Omdat ik die hond altijd aan de ketting had gezien, nam ik ondanks mijn angst voor gevaarlijke honden die weg. Toen ik uit het bos kwam, hoorde ik als gewoonlijk het woeste geblaf. Maar toen zag ik tot mijn ontzetting dat de hond niet aan de ketting was, maar de helling naar beneden rende, direct op mij af.

Ik wist: Alleen de Engelbewaarder kan mij nu helpen. Een schreeuw: “Heilige Engelbewaarder, help!” Op hetzelfde ogenblik bleef het beest halverwege op de helling staan als had hij wortel geschoten en kon geen stap meer verder. Verbijsterd keek ik naar de hond en toen begreep ik dat de Engel de hond teruggehouden had. Met een dankwoord aan mijn Engelbewaarder ging ik vrolijk verder naar huis.

Terug