"Het gebeurde om half tien 's avonds"

Het gebeurde tijdens een volksmissie. Een vrouw uit de omgeving zocht de pater op. “Eerwaarde, de raad die u gaf, om de Heilige Engelbewaarders aan te roepen van de mensen om je heen, was een juiste raad. Mijn man ging niet iedere dag in het café. Maar als hij ging, kwam hij meestal laat in de nacht geheel dronken thuis. Nu hoorde ik uw raad: gaat de man naar het café, moet de vrouw thuis zijn Engelbewaarder aanroepen en de Engelen van diens tafelgenoten groeten en smeken. Meteen volgde ik uw raad op.

Sinds enige tijd komt nu mijn man om tien uur ’s avonds thuis, is erg opgewekt en niet dronken. Pas geleden zei hij: “Vrouw, ik weet niet wat er met mij is. Als het tegen half tien loopt, dan word ik onrustig. Het duwt mij gewoon weg van daar, het bier smaakt me niet meer, het gezelschap bevalt me niet meer. Het is net, alsof iemand me van daar wil wegtrekken. Het ligt vast aan mijn hart. Ik moet toch eens naar de dokter gaan”.

“O, jou mankeert niets, je bent kerngezond, ik ken je toch al zo lang. Ga maar steeds meteen naar huis, want dat doet je het meeste goed”.

De vrouw bekende: “Ik ben ervan overtuigd dat deze onrust van de Heilige Engelbewaarder komt. Want terwijl mijn man in het café zat, heb ik ter ere van zijn Engelbewaarder en van alle Heilige Engelen van al diegenen die in het café waren, de rozenkrans met de droevige geheimen gebeden, opdat mijn man zou opkikkeren en ontspannen, maar geen alcoholicus zou worden”.

Uit: P. Gerhard Stegmiller, Der Schutzengelpater erzählt , Abensberg, Kralverlag, S. 14

Terug