Korte kruiswegmeditatie III

Lijdensmeditaties door Egon Mielenbrink

De normale weg, die de mens heeft te gaan, is ondanks de momenten van geluk, die hij in enkele uren van zijn leven mag ervaren, altijd weer een kruisweg. Ieder mens heeft zijn kruis te dragen, kruisen, die per persoon verschillend zijn en toch allen een zware last zijn.

Jezus, onder alle kruisdragers gaat ook Gij deze weg, maar anders als wij, want Gij zijt deze weg vrijwillig voor ieder van ons gegaan. Gij zijt ook degene, die ons door het dragen van Uw kruis hoop geeft voor ons eigen leven, want Uw weg eindigt niet aan het kruis maar leidt naar de verrijzenis.

De weg, die Jezus ging, begon toen hij zich van zijn Godheid ontdeed. Hij werd mens en leefde in armoede. Aan het eind van zijn leven neemt de Heer met zijn kruis ook de kruisen van alle mensen op zich. Kruisen van ziekte, van ontmoediging, van zielenlijden. Met deze last beladen gaat hij zijn doel tegemoet.

Jezus, Gij hebt iedereen geroepen U na te volgen. Wij allen dragen ons kruis, grote, zware lasten en ook het kruis van elke dag. Hoe zwaar valt het ons dikwijls huist dat kruis aan te nemen, dat ons door U gegeven is. Help ons en schenk ons geduld en uithoudingsvermogen om iedere dag van ons leven opnieuw ons kruis op te nemen en U te volgen.

Maria, de Moeder van Jezus lijdt met heer Zoon, want de smarten van een kind zijn ook de smarten van een Moeder. Het zwaard van het lijden doorboort haar hart. Hoewel zij door het volk als Moeder van de Messias zalig werd geprezen, bleef zij toch tijdens Zijn openbaar leven op de achtergrond. Onder het kruis treedt zij weer aan de zijde van haar Zoon, nu niet als de ‘gezegende Moeder’ ,maar als de verachte Moeder van een misdadiger.

Jezus, Zoon van de maagd Maria, Gij werd een kind van een aardse Moeder. Maria wilde slechts een werktuig zijn in Gods handen. Geef ons de deemoed, dat ook wij op de achtergrond kunnen treden. Laat ons erkennen, dat ook wij slechts ‘onnutte knechten’ zijn, die de wil van God moeten volbrengen, om zo gelijkvormig te worden aan U.

Onverwacht en plotseling treedt het leed binnen in het leven van de mensen; de dood van een bemind persoon, mislukkingen, ziektes. Maar een Christen weet, dat hij meedraagt aan het kuis van Christus, in wiens dienst hij staat. Zo zal hij ook ondanks de vele smarten het vaste vertrouwen hebben een vriend van de Kruisdragende Heer te zijn.

Jezus, dikwijls toept Gij ons tot navolging, als wij er niet op rekenen. Gij hebt ons door Uw dood aan het kruis verlost maar ij bespaart ons niet het lijden. Gij hebt het lijden geheiligd en wilt huist, dat wij door het lijden rijper worden. Zoals Hij het lijden en de dood voor de gehele mensheid op U hebt genomen, zo laat ook ons het leed dragen voor onze medebroeders op deze pelgrimstocht op aarde.

Dikwijls kunnen wij het niet aan, anderen te zien lijden. Medelijden overvalt de wenende vrouwen, als zij de Heer het zware kruis zien dragen. God-Vader verlangt het uiterste, de diepste vernedering. Jezus lijden, Zijn zwakte, Zijn armzaligheid zijn de losprijs voor onze zonden. Dikwijls schijnt het lijden zinloos, doch verbonden met het lijden van onze Heer, wordt het waardevol, brengt het ons zeker naar het eeuwig geluk.

Jezus, Gij ziet ons in liefde aan. Laat ons deze weg begrijpen, waarop Gij ons voorgegaan zijt. Hoe dichter wij tot U komen, des te dichter komen wij bij het kruis, des te stralender is de eeuwigheid. Door de doop zijn wij aan U gelijkvormig geworden, in Uw dood en verrijzenis binnengegaan. Help ons het eeuwig leven deelachtig te worden, om zo Uw heerlijkheid te aanschouwen, een eeuwigheid lang.

* Terug