Wat is de viering van de Passio Domini

Op de eerste Witte Donderdag ging onze Heer de tuin in om te bidden. Dit betekende het begin van Zijn Goddelijke passie. Hij zei: “Mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze beker Mij voorbijgaan. Maar toch: niet zoals Ik wil, maar zoals Gij wilt.” Toen verscheen Hem een Engel uit de hemel om Hem te sterken. Net zoals de Engel uit de hemel, die onze Heer, de eeuwige Hogepriester, sterkte en liefdevol verzorgde, zo verzamelen wij ons in de tegenwoordigheid van de Heilige Eucharistie om onze priesters te sterken en geestelijk te “voeden” door de voorspraak van de Heilige Engelen.

En zo doende kunnen en moeten wij het H. Hart, dat door de zonden der ondankbare mensen zonder ophouden wordt gewond, ook nu nog op een wel wondere maar toch waarachtige wijze vertroosten, vooral daar Christus zelf (zoals de liturgie ons doet lezen) bij monde van de Psalmist zich beklaagt van Zijn vrienden verlaten te zijn: “Gij weet hoe de smart Mij het Hart heeft gebroken. Ik hoopte op medegevoel; dit bleef achterwege; op troosters, doch ook hen vond Ik niet.” ¹⁾ ge verlichting mag aanbieden.”

De verlossing die door Jezus’ lijden, dood en verrijzenis tot stand gebracht werd is het middelpunt van ons christelijk geloof. In het Werk van de Heilige Engelen wordt dit mysterie iedere donderdag en vrijdag herdacht in de viering van de Passio Domini (Het lijden van onze Heer), waar wij waken en meelijden met onze Heer in Zijn verlossend lijden.

Een Engel werd naar Jezus gezonden in Zijn doodsangst om Hem te sterken toen Hij de last van de zonden der wereld droeg, terwijl de drie Apostelen sliepen. Jezus vroeg hen verdrietig: “Konden jullie geen uur met Mij waken?” Karol Wojtyla (Paus Johannes Paulus II), die een commentaar gaf op de nalatigheid van de drie Apostelen, zei dat deze woorden van Jezus een verwijt zijn geworden dat elke leerling van Christus treft.

“Op een of andere manier blijft heel de Kerk voortdurend dezelfde woorden horen: dat verwijt tot de drie Apostelen aanvaardt de Kerk als tot haar gericht en zij tracht dat uur dat verloren ging terwijl Jezus alleen bleef in Gethsemane, goed te maken. ….Sindsdien ziet de Kerk steeds uit naar dat uur in Gethsemane – dat uur dat verloren werd door Petrus, Jakobus en Johannes – om genoegdoening te verschaffen voor die tekortkoming, voor die eenzaamheid van de Meester, die het lijden van zijn ziel nog heeft vergroot.” ²⁾

Jezus werd niet alleen door de Engel gesterkt, maar eveneens door al die edelmoedige zielen die Hij voorzag en die, bewogen door Zijn bedroefde klacht, Hem gezelschap hielden en nog steeds gezelschap houden in de Hof van Olijven, wakend en Zijn droefheid en doodsangst delend. Paus Pius XI schreef in zijn encycliek, Miserentissimus Redemptor:

Als dus de ziel van Christus ook om onze zonden, die nog in de 'toekomst lagen en die Hij voorzag, bedroefd is geworden tot de dood, dan lijdt het geen twijfel, of Hij heeft ook toen reeds geen geringe troost ondervonden uit ons eerherstel, eveneens door Hem voorzien, toen “een engel uit de hemel, Hem verscheen” ³⁾ om Zijn door verdriet en benauwdheden terneergeslagen Hart te versterken.

En zo doende kunnen en moeten wij het H. Hart, dat door de zonden der ondankbare mensen zonder ophouden wordt gewond, ook nu nog op een wel wondere maar toch waarachtige wijze vertroosten, vooral daar Christus zelf (zoals de liturgie ons doet lezen) bij monde van de Psalmist zich beklaagt van Zijn vrienden verlaten te zijn: “Gij weet hoe de smart Mij het Hart heeft gebroken. Ik hoopte op medegevoel; dit bleef achterwege; op troosters, doch ook hen vond Ik niet.” ⁴⁾

“O Jezus, hoe vele edelmoedige zielen, verwond door deze klacht, hebben u gezelschap gehouden in de Hof, en uw droefheid en doodsangst gedeeld….Hoe vele harten in de loop der eeuwen hebben edelmoedig aan uw uitnodiging gehoor gegeven….Moge deze veelheid van zielen in dit belangrijk uur een troost voor U zijn, die, beter dan de Apostelen, met U de droefheid van Uw Hart delen en meewerken met U tot hun eigen redding en die van anderen. En sta ook mij toe om tot dit getal te behoren en ik U ook enige verlichting mag aanbieden.”

Bemoedigd door deze woorden van Pausen en Heiligen, laten ook wij eveneens liefhebbend delen in het Lijden van onze Heer door gebed, medelijden en offer, om Hem op deze wijze enige verlichting te schenken en met Hem mee te werken tot onze eigen redding en die van anderen.

Deze devotie is bijzonder geschikt voor onze tijd vanwege de huidige situatie binnen de Kerk, in Europa en in de wereld. Er is grote behoefte aan steun voor onze priesters en bisschoppen opdat zij de moed en de kracht mogen hebben om vrijuit te spreken en getuigenis te geven over de fundamentele christelijke moraal in onze gedegenereerde cultuur. Wij willen hen geestelijke steun geven opdat ze de last kunnen dragen die de leiding van de Kerk en wereld op de God gewilde manier hen oplegt, om de samenleving op te bouwen als goede herders naar het Hart van Christus.

Daarom zouden wij u graag willen uitnodigen voor deze gemeenschappelijke viering van de Passio Domini iedere donderdag. De uren van de Passie zijn tijden van bijzondere genade en van een machtige voorspraak. Als u het niet iedere week kunt houden, zou u ernaar kunnen streven om het eens per maand te houden of iedere eerste donderdag van de maand. De H. Mis en de aanbidding van het Heilige Sacrament zijn de meest doeltreffende middelen die we hebben om genade te verkrijgen voor onszelf en voor anderen.

Wij willen deze wezenlijke eigenschap van de spiritualiteit van het Werk van de Heilige Engelen delen met allen die zichzelf willen wijden om het Hart van Christus op een speciale manier te troosten en om onze eigen zonden uit te boeten en die van anderen. De Passie van Christus is in het middelpunt van iedere spiritualiteit. Hoewel deze devotie offers vraagt is het een van de meest belangrijke dingen die we kunnen doen voor onze Kerk en samenleving in deze tijden. Jezus heeft edelmoedige zielen nodig, die met de hulp van Gods genade grote dingen kan bereiken door de kleine weg van gebed en offer.

• Terug